و اولین تولدی که به سنش اضافه نمیشه :)
روزهای عجیبیه واقعا!
هر چیزی رو که از سر میگذرونم یه چیز دیگه‌ای پیش میاد!شبیه این بازی هاس که تو گوشیه!میری مرحله بعدی و دردسرای بزرگ تر!
همین چند روز پیش روز مادر بود!هنوز به ف ا ک رفتن اون تموم نشده که روز تولدش هم سر رسید!
حالا کاش فقط یادش بود!!
تو این گیر و دار اتفاقات موجود در جهان اعم از کرونا ، مردن‌ها، مشکلات دانشگاه، معضلات زندگی جدید، نبود مادر، استاد های بیشعور، فامیل های کوته فکر و حراف و. ، همیشه یه سری مشکلات ارتباطی هم هست که از درون میزنه قلعه رو خورد میکنه!
یه مدت با دوستام مشکلات داشتم!
یه مدت با داداشم دعوام میشد
یه مدت با بابام
یه مدت بزرگم!
الانم عین همیشه مشکلات پشت هم ردیف شدن!
در طول روز معمولا خیلی با کسی حرف نمیزنم!شب که میشه میرم با اریا حرف بزنم هر شب براش یه روضه‌ای دارم واسه گفتن! دیگه حال خودمم داره بهم میخوره چه برسه به اون!
یا مثلا علیرضا!بنده خدا هر وقت بهش پیام میدم انقد تابلوعه که داغونم که تهش اعتراف میکنم چرا حالم بده!
به شدت حس میکنم دارم زباله تولید میکنم و همشو تو سر این و اون خورد میکنم!
من از اینجایی که دارم توش زندگی میکنم متنفرم :)
آرش یه حرف باحالی میزد! میگفت که من مشکلات خودمو داشتم بعد میگفتم ولی میرم دوستامو میبینم و حالم خوب میشه!اما الان اینطوری نیست! خیلی دوست داشتم اون موقع بگم با وجود تمام مشکلاتی که تو روابطمون پیش اومده هنوزم من فقط میام شما رو ببینم تا انرژی بگیرم!تا حالم خوب بشه! حتی اگه داریم راجب بدبختیامون حرف میزنیم :) ولی حس کردم گفتنش هم سیاه نماییه هم مظلوم نمایی!
باز خوبه اینجا هست!که زباله های مغزی و یکم از این حال بدم رو بریزم اینجا! هر چند اینجا ریختنش هم حس خوبی بهم نمیده!و یکم که زیاد میشه بخودم میگم چقد چ س ناله‌ای لعنتی!
خلاصه که امروز تولد مامانه!نمیدونم واسه آدم های مرده تولد معنی داره یا نه!واسمم خیلی مهم نیست!فقط دوست داشتم تو این روز عزیز کنج خونه بشینم و تنها باشم!نه اینکه برم و فامیل هایی که هر کدوم اصرار دارن به من ثابت کنن مادرم عزیز بوده و دوست داشتنی و ارتباط خیلی نزدیکی باهاش داشتن رو تحمل کنم!
من تو این روز هیچی نمیخواستم فقط میخواستم آروم باشم اما الان باید ناهار درست کنمُ انتخاب واحدی که عین کلاف پیچیده تو هم رو درست کنم، گرانشی که مونده رو بخونم، پک پذیرایی برای شب درست کنم، کلاس هام رو برم و ادم ها رو تحمل کنم!
آدم ها موجودات خودخواهین!به شدت خودخواه!مامانمم خودخواه بود!چون دلش واسه من تنگ میشد نمیخواست که من برم!چون خودش یه سری اعتقادات و ارزوها داشت منم باید اون ها رو میداشتم!
بابامم خودخواهه!چون تو جمع میتونه گریه کنه و خودشو خالی کنه من باید جمع و بغض خفگیش رو تحمل کنم!
محسن هم خودخواهه!چون خودش داره میره و بردار و پدرش رو دوست داره منو با خودش نمیبره تا اون ها تنها نباشن!
بماند که آدم های دیگه چندین برابر میتونن خودخواه تر باشن!
منم خودخواهم!مثل تموم ادمای دیگه!ولی زندگی داره جوری مینو تو منگنه میکنه که له بشم صدامم در نیاد!
امروز تلخم!نه چون تولد مامانه و نیستش!این موضوع به قدر کافی اذیت کننده هست ولی من تلخم چون فکر میکنم اگه مامانم میبود بت بابام نمیشکست برام!اگر مامانم میبود یا مراسمی نمیذاشت مخالف نظر بقیه یا اگه میزاشت همه کاراشو خودش میکرد!تلخم چون از در و دیوار میباره و هیچ کنترلی ندارم روشون!
تلخم چون امروز دقیقا ۶ ماه از رفتنش میگذره و من دیگه تاب ندارم!
من خیلی تلخم!خیلی زیاد!
انقدر داره اتفاقات با سرعت و پشت هم پیش میاد که نه میتونم واسه شیرین هاش خوشحالی کنم نه واسه تلخ هاش گریه زاری :)
من دوست دارم چند روز فقط از این دنیا و آدم هاش مرخصی بگیرم و نباشم :)
خلاصه که مامان جان تولدت مبارک! هرچند نمیدونم گفتنش چقد درسته!چون امروز اصلا مبارک نیست دیگه :) ولی تو تولد ها رو دوست داشتی!تو از جمع کردن آدم ها کنار هم لذت میبردی!از دیدن شادی ماها خوشحال بودی! امروز مبارک نیست مامان اما من تمام تلاشمو میکنم تا حداقل بابام اگه میتونه خالی شه! باز خالی شدن یک نفر بهتر از هیچیه!امروز مبارک نیست مامان منم از حمع خستم ولی جمع رو تحمل میکنم چون تو همیشه اصرار داشتی من تو همه جمع ها باشم!مبارک نیست و مبارک هم نمیشه این تولد بدون تو :)
توضیح : من ۷ صبح ۲۳ آذر بدنیا اومدم! مامانم انقد تولد واسش مهم بود که هر سال ۷ صبح ۲۳ اذر بهم تبریک میگفت و کادو میداد :)
فکر نمیکنم واقعا آدمی پیدا شه که بتونه یه کوچولو جای خالیشو پر کنه!انقد که بود! و انقد که حضور داشت!الان یه فضاییه انگار که باز هست و حضور داره ولی نیست!یه پر از خایل عجیبیه :)
درباره این سایت